Bunca
zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin
mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi
yolumu çizdiğimde anladım..
Bir
tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini
bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde
aşk olmadan geçen hergün kayıpmış,
Aşk
peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı
doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden
hiç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı
güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı
kahkaya çevirdiğinde anladım..
Bir
insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş,
Çok
acıttığında anladım..
Fakat,hakedermiş
sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla
birlikte sevinçler terkettiğinde anladım..
Yalan
söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini
elime koyduğunda anladım..
''Sana
ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana
''git'' dediğimde anladım..
Biri
sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
Git
dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana
sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp
bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özür
dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman olmak,
Gerçekten
pişman olduğumda anladım..
Ve
gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi
dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde
sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine
isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni
afetmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi
emekmiş,
Emek
ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...
Can
Yücel